hissini hatırlayarak, Julian’ı okul öncesi okula bırakmaktan eve yürürken, bir sonraki kurum yılının nasıl görüneceğine inandım. Julian’ın şimdiki anaokulunda Scarlett ve Julian’ın bir köprü anaokuluna geçmesi ile çok daha zorlu bir sabah rutini olacak. (Ama oh, anneblogların yapıldığı şeyler.)

Julian üç yıldır kurumundaydı, bu yüzden yeni bir okula başlaması konusunda endişeliyim. Ya herhangi bir arkadaş edinmezsem? Ya diğer ebeveynler bana gülüyorsa? Yoksa arabam? Ya korkutucu kurum hayalleri varsa? Kurum başlamadan önce bir hafta uyuyamayacak mı? Gösteri gidecek mi?

Bu inanma çizgisi beni bana tamamen ve kesinlikle bana adanmış olan annemin büyüdüğümde ne kadar tamamen adanmış olduğunu gösteren bir anıya geri götürdü. 3. sınıfın yanı sıra 3. sınıf arasında kurumları değiştirdim. Yeni kurum yılı yaklaştıkça, büyük bir devlet okuluna gideceğimi anladım, aslında küçük kişisel okulumun on katı bir yer. Bir K-12 okuluydu. Tuhaf, biliyorum, ancak bu bir hippi, alternatif (okuma: taş) okuluydu, bu da gençlerle dolu olacağını gösteren, bebek bakıcılığı ve diğer yetişkin şeyler. Çok korkmuştum.

Bu konuda ağlamanın yanı sıra kurumun asla başlamayacağını aklımda tutuyorum, ancak annemin bunu benden koaksil edip etmediğinden emin değilim ya da onunla ilgili olup olmadığımı açıkladı. Her neyse, yeni okulumun ilköğretimini aradı, ona endişeli olduğumu söyledi ve ziyarete gelip gelemeyeceğimizi sordu. Kurumun başlaması iki gün önceydi. Kuruma gittik ve birincil ve annemdeki birincil beni yürüdü. İlköğretim sınıflarının yanı sıra duvarlardaki garip duvar resimlerini gördük (80’lerin başı: Unicorns, Bob Marley ve kabarcık harfler).

Belki de aynı şekilde her gün seçileceğim otobüs durağına gittiğimize inanıyorum – sadece ona bakmak için. Kendimi biraz daha iyi hissettim.

Kurumun ilk haftası hala korkutucuydu, ancak en azından birincil, beni gördüğünde bana orada bana belirtti. (Teşekkürler Anne!)

Bunun benim için yapması için çok harika bir şey olduğuna her zaman inanıyordum. O hafta yeni bir kuruma başlamak üzere bir genci olan tek çalışan bir anneydi. Eminim yapılacaklar listesinde çok şey vardı.

*** Kısa bir süre önce Julian’ın yeni kurumuna gideceğime inanıyordum ve kitabı kurum başlamadan önceki hafta birlikte değerlendirebilmemizi sağlamak için bir kitaba koymak için fotoğraflarını çektim. Sınıfların, bahçenin, oyun yapılarının yanı sıra elbette duvar resimlerinin fotoğraflarını çekeceğim. Fotoğrafları ayrıntılı olarak kontrol etmek evimizde son derece büyük. Ezberleyeceği her şeyi görmek için ilk gün kuruma ulaşmak için kendinden geçmiş olacağına inanıyorum. Eminim kurum, yeni hane halklarının birbirlerini anlamasını sağlamak için yaz aylarında potlucks ve diğer etkinliklerle hazırlanır. Bununla birlikte, bunu yine de yapacağım, çünkü Julian için annemin benim için yaptıklarına benzeyen bir şey yapma yöntemim, ancak benim kendi dönüşümle.

P.S. Büyük olasılıkla bu sabah aklımda bestelediğim bu blog yayınını gerçekten yapmak için tembel olurdu, ancak Kristen ve Julie bana Anneler Günü temalı blog patlamasıyla pantolona biraz başladı.

S.s.2. Yıldız Mommy Müzayedesini inceleyin. Hayırın yanı sıra, Heather ve ben de eşyaları satın alabileceğiniz Star Momyies’e dahil değilim. Evet, Kristen ve Julie size bunu anlatmamı önerdi.

P.S.3. Sebep #398 Facebook’u Seviyorum: 1984’ten itibaren okulun adına göz atarak okulumun duvarının bir fotoğrafını keşfedebildim. Resimdeki kadınları anlamıyorum.